Toen Arthur net geboren was, vroeg ik mijn vriendin of ik wat voor haar kon doen. Ze lustte wel een glaasje melk. Direct al jaloers op haar eigen vlees en bloed, die meteen aan de borst lag. Ik dacht het, maar voerde de wens in stilzwijgen uit.
Ik liep door de steriele gang van de bevalafdeling van het Lucas Andreas, dat je tegenwoordig om duistere redenen OLVG-West hoort te noemen. Het was halfzeven ’s ochtends, dus veel leven was er niet.
In een ruimte zag ik de verloskundige zitten, die ons kind net ter aarde had begeleid. Een bakkie doen, in een kantine-achtige setting, tussen de bedrijven door.
“Kan ik je helpen?”
“Ik ben opzoek naar een glaasje melk, voor mijn vriendin.”
“Als je twee deuren terug gaat, dan is daar de keuken. In het achterste kastje vind je glazen. In de rechter koelkast vind je melk.”
Nog geen twintig minuten geleden begeleidde deze persoon zo’n beetje het meest bijzondere moment in mijn leven. Nu gaf hij deze gortdroge instructie, vanaf de set van Debiteuren-Crediteuren.
Welkom Arthur.
Op Hoemannendenken.nl heb ik verschillende blogs geschreven over de zwangerschap en de bevalling