“Liverpool heeft een lijst van woorden opgesteld die men op en buiten het veld niet wil horen. Een goed initiatief of gaat dit te ver?” lees ik bij SoccerNews.nl. Daaronder een lijst met allerlei scheldwoorden die te ver gaan volgens de club.
Gaat dit te ver?, lijkt mij niet de goeie vraag. Zou dit zelfs in een houthandel nog een splinter van een plank raken?, lijkt me een betere. Het is natuurlijk gewoon een op de lachspieren werkende cursus scheldwoorden.
Natuurlijk moeten we wel even naar het verschil tussen de Nederlandse en de Engelse cultuur kijken, als het om respect en discriminatie gaat. Zij willen racisme voor zijn en nemen bij incidenten duidelijke maatregelen en durven zaken te benoemen. Voorbeeld: als Luis Suarez en John Terry racistische taal spuien op het veld, wordt daar meteen werk van gemaakt. Wekenlang staan er dan de grootst mogelijke trivialiteiten over in alle kranten, maar er wordt werk van gemaakt.
Hier komt pas actie als het eigenlijk al te laat is. Als Jozy Altidore bij FC Den Bosch massaal racistische spreekkoren naar zijn hoofd krijgt, wordt aan hem gevraagd door KNVB-lieden ter plekke of ze iets moeten doen. Er is geen duidelijk protocol, laten we het slachtoffer vragen of wat er gebeurt misschien, eventueel, erg is. Want zelf hebben we geen idee.
Kortom, beide culturen gaan er op hun eigen manier onhandig mee om. Er is natuurlijk ook geen ideale manier. Doe gewoon iets en doe het goed. Doorgaans vind ik de Engelse manier wat discriminatie betreft wel beter. Het heeft er minder kans om door te sluimeren. Hier blijft racisme onderhuids altijd aanwezig, omdat er niet open over gesproken wordt en er ook niks duidelijks tegen gedaan wordt. Er zullen daardoor mensen zijn die denken dat het hier niet bestaat, maar de mensen die er ook echt mee te maken krijgen, weten wel beter.
Maar deze woordenlijst van Liverpool toont, bijna lachwekkend, ook de grote zwakte van het omgaan van dit probleem in Engeland. Woorden zijn natuurlijk niet het probleem. Alsof taal statisch is. Zeker bij jongeren veranderen die woorden om de haverklap. Maar waarom worden die woorden gezegd?
Jongeren vertellen welke woorden ze niet mogen zeggen, zonder uit te leggen hoezo dat is, is als zeggen dat je niet aan een versgebakken taart mag zitten. Het maakt het alleen aantrekkelijker.