Rutte stond bij dat verkiezingsdebat in wezen ‘moffenhoeren’ kaal te scheren met zijn campagnetechnisch smeuïge standpunt over Nederlandse IS-strijders. Hij heeft ze liever dood dan terug. Het had uiteraard niets met beleid te maken, alles met de onderbuik. Ranzig. Dat is dus onze minister-president.
Ik weet niet of hij nog altijd een paar uur per week meester Mark is, leraar op een vmbo. Ik hoop het niet. Als opvoeder is de boodschap dat je adolescenten met abjecte idealen liever dood wenst dan terug in je samenleving, nog kwalijker dan als ’s lands hoofdgeitenbreier. Stel je voor dat hij het ook buiten verkiezingstijd zou menen. Extremisme met extreme onderbuiken bestrijden lijkt me geen goede koers. Als je er drie seconden over nadenkt zie je ook hoe averechts het werkt.
SS’ers
Zeventig jaar terug had onze leider hoogstwaarschijnlijk liever gehad dat Nederlandse SS’ers waren omgekomen aan het (oost-)front dan dat ze terug kwamen. Ook dit waren jonge gasten, op zoek naar avontuur en geen ingang tot de Nederlandse burgermaatschappij. Extreem foute keuzes worden nou eenmaal gemaakt.
Extreme vijandigheid bij terugkomst maakte het een lange tijd na de oorlog heel moeilijk voor deze mensen om een plek te vinden, om hun fouten te kunnen herstellen. Sterker nog, er komen steeds meer verhalen boven dat ook tweede en derde generaties van NSB-gezinnen het er nog altijd moeilijk mee hebben.
Mensen met een achternaam als Rost van Tonningen of Mussert zullen, zonder er zelf iets aan te kunnen doen, er nog altijd mee geconfronteerd worden. Rutte creëert met zijn campagnetijd-statement eenzelfde toekomst voor oud-jihadisten en hun nakomelingen. Jouw huidige (extreem) foute keuze schakelt je voor eeuwig uit voor een plek in de samenleving en je familie erbij. Ik vind dat nogal wat. Gevaarlijk ook.
Ik begrijp heus wel dat de VVD kiezers van de PVV probeert af te snoepen en het kietelen van onderbuiken is daar uiteraard onmisbaar bij. Persoonlijk vind ik dit echter veel en veel te ver gaan. Ver onder de onderbuik. Bah.