Zijn verhaal is geschreven in een poging om zijn psychose een plek te geven en prettig van toon. Hij neemt zichzelf en zijn omgeving scherp waar, het is alsof hij zijn verhaal persoonlijk aan je vertelt. Bijna tastbaar wordt het als hij zijn gekte beschrijft alsof iemand die plots je lichaam binnendringt en bezit van je neemt. Als hij een waan beschrijft, moet hij toegeven dat hij normaal ook zo denkt. Suggereert hij daarmee dat de scheiding tussen normaal en gek niet zo absoluut is als we denken?”
Naast het interview in Het Parool, verscheen er gister een mooie recensie bij Patiëntervaringsverhalen.nl. Lees het hier