Bij voorbaat excuses voor de aankomende bewering. Ik vind het best tof dat iemand een bekertje urine heeft geleegd boven Christopher Froome. Sorry, dus.
Het is te debiel voor woorden en de man (of vrouw, lijkt me wel behoorlijk onwaarschijnlijk, al is het maar dat zo’n bekertje vullen wat lastiger gaat) verdient een openbare-weg-verbod voor het leven. Voor de sport is het zo slecht nog niet. Het zou me zelfs niet verbazen als de renner het zelf verzonnen heeft, om het sexappeal van zijn sport en hemzelf wat op te krikken. Zover ik weet zijn er geen beelden van.
Je mag wielrennen en voetbal volgens hele volksstammen niet vergelijken en toch ga ik dat doen, lekker puh. Al is het maar omdat het verreweg de twee tofste sporten zijn. Ze zijn zonder tv, radio, internet, bal of wiel nog makkelijk te volgen.
Je kunt in de zomer geen gehucht bezoeken zonder minstens vijf verschillende shirts van voetbalteams te zien. Net zomin als dat er – buiten de snelweg – geen strook asfalt te vinden is die je niet aan Johnny Hoogerland, Tommy Simpson, Steven Rooks of Eddy Merckx doet denken. Althans, ik denk hier een stuk vaker aan, dan aan Teun de Nooijer of Ankie van Grunsven. Al is het maar omdat de paarden die ik tegenkom nooit huppelen.
In de Arena hangt sinds 2004 een doorzichtige plastic luifel onder het uitvak, omdat ADO-supporters bekers urine naar beneden gooiden. Schandalig uiteraard, maar ook een aardige anekdote die ik niet-ingewijden nog altijd met smaak vertel. Het hoort erbij.
Een bekertje urine, gevolgd door “doper!” zal Froome geen kwaad doen. Hij is de man in het geel, de beste en heeft nu ook een vleugje sexappeal. Zijn luifel is in aanbouw.