Laatst heb ik per ongeluk een goed cadeau gegeven. Mijn neefje was elf geworden, tien of twaalf kan ook. Zijn geboortejaar staat niet op mijn wc-kalender en op google is nog niets over hem te vinden. Zo’n oom ben ik dus.
Ik vind al mijn neefjes en nichtjes te gek, maar ze zitten nou eenmaal niet dagelijks in mijn hoofd. Toen ik mijn schoenen aantrok om naar zijn verjaardag te gaan had ik dan ook nog geen cadeau voor hem. Als ik de stad nog in zou gaan, zou ik veel te laat komen. Het moest dus iets worden dat ik al in huis had.
Ik hoefde niet lang na te denken. Hij houdt van strips en ik ook. Uit een deel van mijn boekenkast dat ik al veel te lang negeer pakte ik een vergeeld Donald Duckje, een Suske en Wiske met een flinke scheur door de kaft, een Donald Duck pocket en een Astrix. Allemaal uit de tijd dat mijn ouderlijk huis geen douche maar alleen een bad had. Waar ik nooit per se in ging zitten om schoon worden, maar eerder om strips te lezen. Die nabijheid van warm stomend water was dan ook aan alle boekjes goed af te lezen.
Licht beschaamd overhandigde ik Ben het ingepakte stapeltje. Hij leek oprecht blij. Een paar weken later sprak ik mijn zus aan de telefoon en ze vertelde me hoe leuk hij het vond. Super. Toch vrees ik dat ik niet lang weg kom als gierige lapzwans oom. Voor pubers heb ik geen geschikte oude meuk in huis.
Hoewel, ik wil al een tijd wat ruimte in mijn boekenkasten. Stom dat ik laatst voor mijn oudste neefje van vijftien een gloednieuw boek had gekocht, dat ik ook gewoon in mijn kast heb staan. Jammer dat je tegenwoordig niet meer echt met dvd’s en cd’s aan kunt komen. Ik had voor de rest van m’n leven geen cadeau meer hoeven kopen.