De bundel na dit kutseizoen kon maar een titel krijgen. Dezelfde als boven het stukje dat ik schreef na IJsland – Turkije:
Kolbeinn wint de Champions League.
Het eilandje wint namelijk doodleuk van het grote Turkije. Met 3-0. Sigthorsson scoort de derde. Zo’n beetje de meest kleurloze speler in het meest kleurloze jaar, doet met zijn land het tofste denkbaar. Later winnen ze ook nog eens van Nederland.
En Ajax? Tja… Als supporter was dit seizoen uiteraard niet te harden.
Erover schrijven is echter verrassend leuk. Ik vind iemand beschrijven die speelt alsof zijn moeder daar staat, misschien wel leuker dan het hebben over een fantastische omhaal, vergeef me.
Alle thuispotjescolumns hebben ook bij ajaxlife.nl gestaan. Andere stukjes, over uitwedstrijden en randzaken, schreef ik voor amsterdam.blog.nl en voor mijn persoonlijke blog.
Dé manier om dit seizoen weer te beleven. Erger dan die eerste keer kan het niet worden, toch?