Sinds een tijdje zit Kasper Dolberg op Twitter. Goddank is het een duf account. Stel je voor dat de stoïcijn van het veld, online een interessant leven krijgt aangemeten. Laten we eerlijk blijven.
Het doet me denken aan een NOS-documentaire uit 1993. Over Dennis Bergkamp. Hij verliet Ajax toen voor Inter.
Ik heb die beelden in die tijd herhaaldelijk gezien, op VHS-band. Niemand was groter, voor mij. Vanaf de tweede keer zette ik wel het geluid uit en ik spoelde door de beelden waarop niet gevoetbald werd. Want buiten het veld was er ook niemand saaier. Dennis hoef je alleen te zien voetballen.
Net als Kasper.
Na het weekend probeerde het officiële Ajax-account nog een dolletje te maken. Bij een heatmap die het hele veld besloeg – waarschijnlijk van Donny van de Beek – vroegen ze van wie deze was. @Dolbergofficial stak zijn vinger, via een poppetje, omhoog. Waarop @AFCAjax een rode vlek op de penaltystip liet zien. Als verwijzing naar zijn gemiste strafschop. Luchtig bedoeld en behoorlijk opgepikt door verschillende media. Vast niet slecht voor het merk Kasper.
In 1993 zat er vast geen PR-bureau achter Dennis. Desondanks moet ik aan dat ene zinnetje denken dat Bergkamp in die documentaire blijft herhalen. “Ik wil alleen maar voetballen.”
Laat Dolberg ook maar met rust met geregisseerde onzin. Hij wil zelf niet alleen maar voetballen, het is ook het enige wat wij hem willen zien doen. Ik spreek dan vast niet voor jongens en meisjes van dertien, maar zelfs zij willen dit, onbewust, uiteindelijk toch ook. Soms is een goeie aantrekkelijke voetballer niet meer dan dat. Met lege hulzen schiet niemand wat op.