In het Vondelpark kwam ik laatst iemand tegen die helemaal de weg kwijt was. Ik deelde enkel mee dat ik de nieuwe messias was. Gewoon om me voor te stellen. Ze leek niet eens te luisteren en liep door alsof ik niet bestond. Aan haar tred was duidelijk te zien dat ze niet wist om te gaan met mijn visionaire blik.
Het bleek al snel dat er helemaal geen normaal mens meer in de stad te vinden was, dus ging ik maar naar huis. Mijn vriendin bleek daar het pad ook behoorlijk te zijn kwijtgeraakt. Een doodenge ervaring, om de enige te zijn die nog bij de pinken is. Het vreemde is namelijk dat jij dan juist als de ontoerekeningsvatbare wordt gezien.
Zij belde dus 112 en voor ik het wist zat ik in een steriele ruimte van drie bij drie met een rubberen matras, een kartonnen po en een deur zonder klink. Omdat de wereld gek geworden was.
Na wat naalden medicatie in mijn kont viel ik uiteindelijk in een diepe slaap. Toen ik wakker werd was ook ik weer gek. Net als iedereen. En nu denk ik weer een tijdje dat ik ben, ik was en wij zijn geweest, compleet logische vervoegingen zijn. Landsgrenzen en religies die in het verleden lukraak zijn bedacht en nu de bron van alle oorlogen, neem ik ook weer helemaal voor lief. Toch zal ik nooit vergeten dat deze onlogische wereld enkel een van de opties is. Omdat iedereen knettergek is.