In het uitvak voorafgaand aan Vitesse – NEC rollen de supporters een groot doek uit. HUP NEC. Prachtig, lulliger kan niet. Een doekje er voor met Is dit doek wel braaf genoeg? Komisch, maar ook een goed statement. Vitesse had duidelijk andere uitingen afgekeurd. Wat kan er tegenwoordig als supporter nog door de beugel?
Ik moet ook gelijk aan de fluitconcerten van de laatste tijd denken. Tegen van Persie in de Arena en tegen Daley Blind vanuit het uitvak bij Manchester United – PSV.
Bij de Gelderse derby in het NEC-vak wordt een actuele vraag gesteld. Hoe kun je rivaliteit nog uiten? Waar ligt de grens?
Persoonlijk vind ik Van Persie uitfluiten niet meer dan logisch. Noem me een slecht mens, maar als Ajaxsupporter koester ik de rivaliteit met een bepaalde club uit Rotterdam-Zuid, toevallig de club waar Robin de basis van zijn roemrijke carrière heeft gelegd.
Als ik praatprogramma’s en krantenrubrieken mag geloven was het niet respectvol van me om de man van die WK-vliegkopbal uit te jouwen, alsof ik het stond te doen in een oranje indianentooi en niet als clubsupporter.
Tuurlijk is Van Persie een geweldige voetballer, tuurlijk heb ook ik veel aan hem te danken, waarom denk je dat ik hem sta uit te jouwen? Het is niet zomaar een oud-rivaaltje, het is zo’n beetje de allergrootste. Mijn fluiten is ook makkelijk te zien als een groot eerbetoon. Iets wat Robin zelf prima begrijpt.
In een interview achteraf kon het hem uiteraard aan zijn reet roesten. Ik kan me voorstellen dat hij het zelfs wel lekker vond, net als Daley die wordt uitgefloten door PSV’ers. Het hoort erbij, het is misschien zelfs een opsteker. Zij snappen dat wel. Wie voelt zich dan zo gekwetst?
Het wordt vooral niet begrepen, omdat het volgens de burgermoraal niet hoort, volgens mij. Wat voor boodschap geef je bijvoorbeeld mee aan kinderen als je mensen die uitmuntend presteren uit gaat fluiten? Dat is niet netjes. Zelf zal ik het dan ook niet expliciet meegeven aan kinderen, maar toch hoop ik dat ze zelf ontdekken hoe lekker die rivaliteit kan zijn. Het leven is niet alleen maar logisch.
Noem het hypocriet, maar de cultuur rond voetbal is nou eenmaal anders dan die van volleybal, schaatsen, hockey of handbal. Ook leuke sporten, waar een ‘HUP V&L’-spandoek niet misstaat. Een doekje waar dan een stuk minder ironie onder zit. Handbal gaat ik Nederland nou eenmaal alleen over handbal. Voetbal god zij dank maar zelden over voetbal.
Stel je voor dat we het echt moesten hebben van dat armetierige gedoe binnen de lijnen. Waar FC Utrecht niet meer van Luxemburgers, Ajax niet van derderangs Noren en FC Twente niet van schimmige zakenlieden kan winnen. Om over het nationale team maar te zwijgen. Dat is gelukkig allemaal bijzaak, het gaat vooral om beleving.
Oké, die beleving heeft ook clubcards, verplichte combi’s, weghouden van uitsupporters, angstige burgemeesters en andere bestuurders opgeleverd. Er zijn helaas een aantal echt nare klootzakjes. Toch betekent dat niet dat de brave huisvaders en -moeders met scheve ogen moeten worden aangekeken. Een compleet ander verhaal.
Wat rivaliteit, een beetje uitfluiten, een licht provocerend doekje, hoort er gewoon bij.
HUP voetbalcultuur.
Was dit stukje tekst wel braaf genoeg?
Uitleg over de achtergrond van de twee NEC-doeken vind je hier