Ene Fred van Leer verscheen gister in diverse kranten omdat hij een persbericht hartje komkommertijd de wereld had ingestuurd. Het stond vol kledingadviezen voor kantoormensen in dit warme weer. Uiteraard stond er vooral in wat niet kon en durfde hij ook – tussen de regels – onderscheid te maken tussen mooie en minder mooie mensen. Commentaar dat je tot je achttiende pesten noemt, maar daarna mysterieus genoeg styling advies mag noemen. Marcel van Roosmalen heeft er in nrc-next zijn column ook aan gewijd.
Het enige kledingadvies dat je volgens mij serieus hoeft te nemen, is als jij je er in de situatie maar goed bij voelt. Een open deur natuurlijk, maar zo simpel is het. De Fred van Leeren van deze wereld zorgen er alleen voor dat er teveel onzinnigheden zijn om rekening mee te houden, om je nog echt lekker te voelen.
En hield het maar op bij kleding. Het pesten, ehm… adviseren, gaat goedbedoeld door op alle vlakken. Rij je de juiste auto? Drink je het juiste drankje? En zit je op de juiste fiets? Ik heb geen kinderen, maar als ik die had, zou een bakfiets bijvoorbeeld een van de eerste dingen zijn die ik aanschafte. Niks is namelijk makkelijker om verschillende kleine mensjes plus nog een week boodschappen te vervoeren. Dat red je met zitjes simpelweg niet. Toch weten sommige pesters/styling adviseurs te doen of je dan een Zuid-kakker bent. Deze meest praktische aller kindervervoerfietsen heeft op een of andere manier het aura van een PC Hoofttractor gekregen. Ik heb verschillende mensen die dit vonden, gevraagd waarom ze dat dan vonden, maar ik heb hier nooit een echt antwoord op gekregen. Het komt altijd neer op dat ‘het’ echt niet kan. Absurd. Oké je neemt een behoorlijk deel van het fietspad in beslag, maar echt niet zoveel dat dat het imago verklaart. Dat ‘het’ echt niet kan, blijkt vaker het ultieme argument.
Natuurlijk weet ik dat de schuine ogen naar elkaar, zeker in een klein en dichtbevolkt land, altijd zullen bestaan, maar juist daarom moeten we ons iets beter weren tegen de leeghoofdigheid van komkommertijdpersberichten van pesters/stylisten. Het zou namelijk inmiddels al zo ver kunnen zijn, dat die Fred van Leer al niet eens meer doorheeft wat hij aanricht. Hij werkt in de mode, dus doet voor zijn gevoel gewoon zijn werk. Dat zou hij best wel eens kunnen zijn gaan denken. Maar het goede voorbeeld geven is zijn werk, niet zeggen dat ‘het’ echt niet kan. Dat heet pesten. En is toch echt iets anders.