Voor mijn Amsterdam.blog.nl schrijf ik zo nu en dan een filmrecensie
Hoe gaat een keurige Londense gemeenschap om met een zwerver in een busje, in de straat? Niemand wil verantwoordelijk zijn voor het wegsturen van een minderbedeelde, dus wordt ze gedoogd. Sterker nog, ze wordt van alle kanten het een en ander toegestopt. Wel met Britse afstandelijkheid natuurlijk.
Het verhaal wordt gedragen door hoofdrolspeelster Maggie Smith. Je ruikt de sterke lichaamsgeuren van haar onhygiënische straatbestaan door het scherm, terwijl je tegelijkertijd ook een dame uit de hoogste stand ziet, met bijbehorende hautaine houding. Ze maakt het zeer geloofwaardig dat buurtbewoners ondanks alles, naast angst en afschuw, ook altijd een vorm van respect voor haar behouden.
Voor de man bij wie ze uiteindelijk op de oprit belandt, is ze een studieobject. Hij is de schrijver van het verhaal. Hij verdeelt zich in twee personages, de belever en de verteller. Naar mijn smaak had dit niet onaardige foefje, iets minder uitgemolken gemogen.
Zeker geen onaardige film. Met een thema dat misschien heel jaren zeventig en vooral heel Engels wordt gepresenteerd, maar dat bovenalles universeel is. Het is bijvoorbeeld prima naar de vluchtelingendiscussie te vertalen. Hoe ga je daar als beschaafd buurtje mee om? Met schuldgevoel of met compassie?