Gisteren was in een mooie documentaire te zien hoe Henny Vrienten op de top van Doe Maars succes, zich zorgen maakte over zijn eigen fans.
Hij was begin jaren tachtig al een dertiger en zag hoe hele jonge tienermeisjes verdrukt raakten tegen dranghekken. Op een gegeven moment ging hij zelf maar niet meer springen en hield hij zelfs zijn stem wat in. Hij wilde het niet erger maken dan het al was.
Die tieners, kun je denken. Maar volwassen kerels kunnen er ook wat van, zie ik vanochtend op mijn twittertijdlijn.
In de Telegraaf staat kennelijk een advertentie met namen van tientallen BN’ers om FC Twente een hart onder de riem te steken. Ook ik vind dit een mooie club, met een geweldige achterban. Maar laten we niet blind zijn voor wat er allemaal misgaat bij die club. Laten we ons niet vermorzelen bij de dranghekken.
Voetbal is oorlog en oorlog is emotie, heerlijk. Maar een gezonde levensinstelling kan niet alleen uit emotie bestaan. Ratio zal ook altijd een rol moeten spelen. Zeker als het over het nuchtere Twente gaat.
Dat Fred Teeven FC Twente steunt, is mooi – in zekere zin zelfs hilarisch -, maar hopelijk luistert zo’n club ook naar de innerlijke Henny Vrienten. Zorgt het dat emotionele fans, zelfs die op afstand, zich niet irrationeel laten vermorzelen.