In de Volkskrant stond donderdag een interview met de Amerikaanse internetprivacyjournalist Glenn Greenwald. ‘De onthullingen over Nederland komen binnenkort. Jullie hebben nog geen idee van de omvang van de Amerikaanse spionage in Nederland’ zegt hij onder andere.
Natuurlijk hebben we geen idee, dat willen we ook helemaal niet. Ik betwijfel zelfs of we bij onthullingen dat idee wél krijgen. Ik betwijfel namelijk al of iedereen beseft dat we niet helemaal door de Noordzee worden omsloten. Want los van de geografische werkelijkheid doen we hier natuurlijk al eeuwen of we een eiland zijn. En dan niet als Groot Brittannië, dat ligt te dicht bij het continent. Eerder een kruising tussen IJsland en Australië. Lekker ver weg, klein, met het gevoel dat het niet zo is. De inwoners van Australië op IJsland. Zoiets.
Dit eilandleven tast het collectieve geheugen al aan. laatst las ik bijvoorbeeld de krantenkop: ‘Noord-Hollanders meest trots op Anne Frankhuis en Rijksmuseum.’ Trots op het Anne Frankhuis? Ik dacht dat ik het niet goed gelezen had, maar het stond er toch echt. Bleek te gaan over het hoge bezoekersaantal, als toeristentrekpleister, als inkomstenbron. Uiteraard.
Maar waarom staat dat huis ook alweer uitgerekend in Amsterdam? Waarom zijn ook alweer juist hier zoveel Joden getransporteerd richting vernietiging? Daar ging het uiteraard niet over. Dat weten alleen de buitenlanders die het Achterhuis massaal bezoeken nog. Wij zijn enkel trots op grote aantallen, wrang genoeg.
Maar laat ik het gezellig houden. Ik voel gewoon een vreemde paradox in dit land. We zijn als (ei)land erg gesteld op onze identiteit. Een eigen hogesnelheidstrein, een eigen vorm van vergaderen – polderen – en een eigen migratiebeleid. Prima natuurlijk, de globalisering heeft zeker controle en een rem nodig, maar waarom individuen hier dan zo gemakkelijk bereid zijn aan identiteit in te leveren is me een raadsel. Het botst.
Geweigerd door woonplaatst
Laatst werden er voor NEC – Feyenoord mensen met geldige kaartjes geweigerd omdat hun ID aangaf dat ze in Rotterdam en omstreken woonden. Een regio die volgens de dienders een straal van meer dan vijftig kilometer bedroeg. Er is in dit land een complex systeem van clubcards waardoor het vrijwel onmogelijk is om tussen supporters te zitten van een ander team dan het jouwe. En alsnog kan je woonplaats bepalen of je écht welkom bent. Dit had toch groter nieuws moeten zijn? Dit kan toch niet? Uitgesloten door je Nederlandse woonplaats. Nogmaals, het ging over NEC tegen Feyenoord, niet bepaald een risicowedstrijd. Dit pikken we toch niet?
Ja, maar dit gaat over voetbalsupporters, die hebben het er naar gemaakt, hoor ik door mijn toetsenbord klinken. Inderdaad, Nederlanders die graag naar voetbal kijken, zijn heel wat agressiever, staan dichter bij apen, dan wie dan ook in Europa. Nergens zijn de maatregelen zo grotesk. Daarbij is internet privacy natuurlijk een heel ander onderwerp. Online ben je veilig, met je schone geweten. Of niet?
Ik ben erg benieuwd naar die onthullingen waar Greenwald van spreekt. Het moet ongetwijfeld enorm zijn. Schokkend waarschijnlijk. Stiekem hoop ik dat ook een beetje, zodat Nederland niet anders kan dan weer dichter naar het vasteland van Europa drijven. Dat het wat onverschilligheid verliest.