Dat het leven geen enkele zin heeft, daar ben ik nou wel uit. Een geruststellende gedachte. Ik kan dit feit nu namelijk makkelijk naast me neerleggen en zinvolle dingen proberen te doen. In een zinloos leven is dat erg makkelijk, want er diep over nadenken heeft toch geen zin.
Op de Lowlandscamping waar ik stond, was er echter een inlooptent van evangelisten die bovenstaande gedachte vast van me af zouden willen peuteren. Met de allergrootste boog mogelijk liep ik er dus omheen. Van een afstandje zag ik wat mensen met glimlachen die bij geen enkel amateurtoneel gepikt zouden worden. En lui die heel naturel hun verhaal stonden te doen. Het was meteen duidelijk wie de passanten en wie de bekeerders waren.
Mensen die menen de waarheid in pacht te hebben over onze sterfelijkheid, wantrouw ik direct. Dat is niet eens omdat het verhaal wat ze brengen zo ongeloofwaardig overkomt. Het is vooral omdat ze er zelf geen zak van lijken te menen. Zij hebben gewoon veel meer moeite met de zinloosheid van alles dan de rest van ons. Prima verder. Maar val ons er gewoon niet mee lastig. Dat is zo zinloos.