Beer
Nergens wordt de onmetelijke nietigheid
van ons bestaan zo schaamteloos vertoond
als ’s nachts. Ontelbare wolkeloze lichtpuntjes
op zwart. Zwevende gloeiende massa’s
die soms al miljoenen jaren niet meer bestaan.
Onvatbaar.
Maar nee hè?
Dat stomme keukenkastje schiet weer open.
Die spelbreker die ons met beide benen
hier houdt. Het lekker weer verpest.
Jaja, sommige lichtresten vormen een pan
met een steeltje. We worden er ooit allemaal
op gewezen. Maar waarom?
Snel dicht die gordijnen, pitten. En welkom terug
op aarde.