Kort na Arthurs geboorte schreef ik een blog over de raakvlakken tussen geboren worden en sterven. Zijn eerste weken deden me af en toe aan het sterfbed van mijn vader denken. Op een fijne manier. Dit gebeurt zo nu en dan nog.
Mijn vader had een vorm van Parkinson en verloor heel geleidelijk zijn grip op het leven. Op zijn lichaam. Nu ik Arthur geleidelijk zie veranderen in een wandelend en babbelend wezen, zie ik voor mijn neus het omgekeerde gebeuren. Mooi wel. “Bijzonder alledaags” verder lezen