Dreumespuber

“Deze”. Onze dreumes zegt het vaak. Of liever “Dees!” Om het gene vervolgens te pakken en er iets mee te doen waar het niet voor gemaakt is. Behalve de afstandbediening dan, daarvan bedient hij de volumeknop totdat hij bang wordt van het aanzwellende geluid.

Het is een frustrerende fase. Hij begrijpt inmiddels zoveel, dat hij ook weet dat er een grens zit aan zijn kennis en kunde. Hij is steeds meer op de hoogte van zijn beperkingen. Dit zorgt ook voor een chagrijn die de supermarktkassière, die groot fan van hem is/was, nog niet van hem kende.
“Dreumespuber” verder lezen

Arthur loopt los

“Het lastigste vind ik andere ouders. Of liever, het lastigste vind ik mezelf als er andere ouders in de buurt zijn. Ik merk dat zij, al dan niet onbewust, invloed hebben op hoe ik met Arthur omga. Dat de aanwezigheid van een ander mens invloed heeft op mijn gedooggrens.”

Lees mijn laatste blog voor oeiikgroei.nl

Bijzonder alledaags

Kort na Arthurs geboorte schreef ik een blog over de raakvlakken tussen geboren worden en sterven. Zijn eerste weken deden me af en toe aan het sterfbed van mijn vader denken. Op een fijne manier. Dit gebeurt zo nu en dan nog.

Mijn vader had een vorm van Parkinson en verloor heel geleidelijk zijn grip op het leven. Op zijn lichaam. Nu ik Arthur geleidelijk zie veranderen in een wandelend en babbelend wezen, zie ik voor mijn neus het omgekeerde gebeuren. Mooi wel. “Bijzonder alledaags” verder lezen