Vroeger, voor de verhuizing, vond ik de gekste dingen normaal. Met mijn twee zoontjes naar de Bagels en Beans gaan, bijvoorbeeld. Of naar de bibliotheek. Naar Artis. Ik dacht er niet bij na. Stapte soms zelfs achteloos met ze in de tram. Naar de supermarkt gaan was misschien wel het leukste uitje. Zij allebei zo’n kinderkarretje. Dat deden we gewoon, met z’n allen.
Waar we nu wonen is dat allemaal ondenkbaar. Er is “Integreren in het land dat ooit het jouwe was” verder lezen