Stiekem vind ik dat matchfixing wel wat hebben. Het zal ongetwijfeld bijzonder crimineel zijn. Om astronomische bedragen gaan. En het is vast terecht dat voetbal weer het boetekleed van wielrennen overneemt. Toch zie ik er ook de romantiek wel van in. Elke mislukte actie wordt verdacht. Ik ben nog niemand tegen gekomen die echt geschokt is. Een gekochte uitslag hier en daar mag de pret niet drukken. Alsof voetbal om winnen gaat.
In een land wonen waar drie WK-finales zijn verloren vind ik bijvoorbeeld wel wat hebben. Stel dat ze drie keer hadden gewonnen. Nou hoera. Drie feestjes en hop, gewoon weer verder.
Wat we nu hebben gaat veel dieper. Een onschuldig op frustratie berust nationaal trauma.
We denken ergens goed in te zijn, maar hebben niets om het te bewijzen. Het beste schaats-, hockey- en korfballand, maar bij de aller grootste sport minder dan Uruguay. Dat prikkelt. Houdt scherp. Is een veel beter verhaal.
Of neem Dynamo Zagreb – Lyon. Een 1-7 die er vorig seizoen voor zorgde dat Ajax niet doorging in de Champions League. Nee Ajax speelde namelijk verder in de Europa League tegen Manchester United. Op Old Trafford kreeg de ploeg door 2-1 winst zoveel vertrouwen dat er een zegereeks volgde die ze op de allerlaatste competitiedag kampioen maakte. Alsof Frank de Boer zelf een en ander had gefixt in Kroatië. Het pakte geweldig uit.
Drama. Onrecht, schandalen, teleurstellingen en zo nu en dan winst maken voetbal interessant. Vol. Een metafoor voor het leven. Daarom is het ook zo aantrekkelijk voor gokkers om potjes te fixen natuurlijk. Wat de uitkomst ook is er volgt toch wel een goed verhaal. Behalve bij FC Barcelona. Daar heb ik inmiddels behoorlijk mee te doen. Die winnen alleen maar. Aan zo’n geweldige ploeg is natuurlijk weinig te beleven. Wie fixt het even?
De bundel na dit kutseizoen kon maar een titel krijgen. Dezelfde als boven het stukje dat ik schreef na IJsland – Turkije: