Documentaire over een Venlonaar met een bizarre voetbaldroom
Als Texel een land was, dan zou het direct lid zijn van de Fifa. Niet omdat het meer inwoners heeft en veel groter qua oppervlak is dan eilandengroep Tuvalu. Vooral omdat er voldoende voorzieningen zijn – zoals hotels, infrastructuur en groen gras – die interlands mogelijk zouden maken.
Venlonaar Paul Driessen legt zich niet neer bij de tekorten van ministaat Tuvalu. Hij heeft zich ten doel gesteld om de krappe vijfentwintig vierkante kilometer in de Pacific, met zo’n 11.000 inwoners, onderdeel uit te laten maken van de wereldvoetbalbond. Een bizarre missie. Wat is het nut?
Als je op Texel woont en een aardig balletje kunt trappen, dan kun je er terecht bij derdeklasser VV Texel ’94. Ben je er buitengewoon goed, dan maak je kans op de jeugdopleiding van een Nederlandse topclub aan wal, om vervolgens heel misschien in een van de vertegenwoordigende elftallen van Oranje terecht te komen.
Een erg getalenteerde Tuvaluaan kan bij een Nieuw-Zeelandse semiprofclub terechtkomen, maar moet hier aanzienlijk verder voor reizen en veel meer voor opgeven dan een Texelaar. Een plek in het nationale team is echter aanzienlijk eenvoudiger. Je kunt zelfs stellen dat je met de capaciteiten die nodig zijn voor het eerste van VV Texel ’94, op Tuvalu international bent. Paul Driessen probeert dus een derdeklasser bij de kwalificaties voor het WK te krijgen, als het ware.
Landingsbaan
De enige landingsbaan in het archipelletje vertelt een groot deel van de moeilijkheidsgraad van zijn missie. Tweewekelijks landt er een vlucht vanuit de Fiji-eilanden. De rest van de tijd is het een trainingsveld, speelplaats en festiviteitenterrein voor iedereen op het eiland. Met vliegtuigjes voor parachutesspringers – zoals op het welvarende Texel – hoeft niemand verder rekening te houden. Niet onderdeel zijn van de Fifa is dan ook niet het grootste probleem in het dwergstaatje.
Wat het daadwerkelijke doel van Paul ook is – ontwikkelingshulp, avontuur, romantiek, neokolonialistisch missionariswerk – het ontstijgt voetbal. Foppe de Haan zal wel gelijk hebben. Hij is er een tijdje bondscoach geweest en zegt in de documentaire dat je voor zo’n missie een beetje gek moet zijn. Ik zou zelfs zeggen: knettergek. Als ik hiermee tenminste niemand op Texel beledig.