Iedereen weet hoe belachelijk Marco van Basten die lange pass van Arnold Muhren behandelde. Zo’n bal moet je natuurlijk eerst onder controle zien te krijgen. Dan moet je je vrij spelen en kijken wat je kunt doen. Voor je eigen kansen gaan of afspelen?
Van Basten had er tijdens de EK-finale van 1988 helemaal geen puf meer voor. Hij deed dus maar iets ronduit belachelijks. Hij schoot in één keer op doel. Op een plek, in een hoek, waarin hij bij voorbaat kansloos was. Jammer. Ach ja.
O nee, wacht. Het werd zo’n beetje de mooiste goal die ik ooit gezien heb. Op een na wellicht. Gemaakt tijdens Ajax – FC Den Bosch, in 1986. Een omhaal. Ook al zo’n kansloze situatie. Ook een belachelijk doelpunt. Van, inderdaad, Marco van Basten.
Na zijn veel te vroeg beëindigde carrière hoorde ik een lange tijd alleen maar over hem in combinatie met zijn vorderingen op de golfbaan. Totdat hij in september 2002 met een stuk in voetbaltijdschrift Hard Gras stond. Het was meer een lange ingezonden brief, maar kom op, Van Basten, die geef je geen brievenruimte. Die krijgt natuurlijk de prominentste ruimte.
Videoscheids
Hij had interessante ideeën om het voetbal te redden. Over zuivere speeltijd, over ondersteuning met videobeelden voor scheidsrechters, over buitenspel en over een andere jaarkalender voor clubs en landenteams. Hij is zich in het stuk bewust dat hij zich waarschijnlijk in de nabije toekomst aan een club zal gaan binden. Hij wil nog even onafhankelijk zijn visie geven op het spel waar hij van houdt. En waarin hij, nou ja, dé Marco van Basten is geworden.
En onafhankelijk is Van Basten ergens altijd gebleven. Waar hij ook trainer is, hij zal voor eeuwig zichzelf zo los kunnen koppelen van zijn functie. Van Basten is nooit helemaal de Ajax-, Oranje-, Heerenveen-, AZ-trainer geweest. Daar is hij te autonoom voor. Hij is altijd de man van belachelijke acties gebleven, die misschien niet altijd meer briljant uitpakten, maar Marco van Basten blijft hij. En eerlijk naar iedereen, vooral naar zichzelf.
Pastoor
Nu lees ik vandaag her en der dat Marco van Basten een stapje terug doet. Dat hij onder Alex Pastoor gaat werken. Maar tussen die regels lees ik ook dat hij voor zijn gezondheid kiest. Ik weet dan ook beter. Van Basten doet helemaal geen stapje terug, hij doet wat hij altijd heeft gedaan. Hij is nog altijd niet in patronen te vangen. Marco van Basten zal altijd Marco van Basten blijven. Die denkt niet in stapjes terug. Die denkt als Marco van Basten. Daar staan weinigen boven, ook al heet je Pastoor.