Bij AC Milan – Barcelona werd er veel ingezoomd op de scharrel van Mario Balotelli, die langs de kant wat met haar vriendje stond te chillen. Ik moest direct aan de moeder van Franz Beckenbauer denken. Ze leek er in de verste verte niet op, maar mijn beleving bij deze schoonheid was ergens hetzelfde. Een vrouw in een stadion die echt indruk maakt.
Je ziet wel vaker mooie voetbalvrouwen in beeld, maar die blijven bij mij niet hangen. Een shot van de Sylvie’s en Yolanthe’s van deze wereld doet me evenveel als een Grubbekutteveen-groet-Oranje spandoek. Het meisje van Balotelli had iets extra’s.
Vooruit, ze was buitengewoon mooi. Toch was er meer. Ze leek gewoon oprecht lol te hebben. Er simpelweg zijn deed haar carrière vast geen kwaad, maar ze was ook gewoon een meisje met wat vrienden bij een potje voetbal. Voor het eerst was ik een beetje jaloers op de bijbehorende voetballer.
Waarom mevrouw Beckenbauer altijd zo’n indruk maakte, de vele keren dat ik haar bij wedstrijden van Bayern Munchen in beeld zag? Dat heeft een voetbalcommentator ooit prima verwoord. Het moet Frank Snoeks geweest zijn. “Hier zien we de moeder van de beste speler die Duitsland ooit heeft voortgebracht. Ook geen geringe prestatie.”