Er zijn nog maar twee WK-dagen geweest, maar ik ben nu al veel te vaak in discussies terechtgekomen waar ik niets mee te maken wil hebben. Over beslissingen van de scheids.
Het gaat dan vooral over Brazilië – Kroatië. Alsof Kroatië zonder wat dubieuze beslissinkjes zomaar even met twee vingers in de neus gewonnen had. Alsof er anders nooit voetbal op tv is. Zo’n soort situatie als bij die strafschop komt elk weekend meerdere keren voor. In elke competitie.
Een mens moet daar direct een beslissing nemen, dat er zoveel camera’s op staan werkt hem – met dank aan het conservatisme – alleen maar tegen. Is dat erg? Ik vind van niet eigenlijk. Voetbal is niet zomaar de populairste sport op aarde. Dat de factoren geluk, inschattingsfouten, toneelspel, misschien zelfs omkoping een rol spelen, staat hier echt niet los van.
Uiteraard begon iemand ook tegen me over hockey. En uiteraard is het daar veel beter geregeld. Duidelijkheid, geen discussies, geen schwalbes. Perfect. Dat zou de FIFA natuurlijk allemaal zo over moeten nemen. Dat doen ze dus niet. En is dat echt zo erg?
Persoonlijk kan ik niet langer dan een kwartier naar hockey kijken. Geloof me, ik heb het geprobeerd. Ik kom uit een gezin van vijf waar ik als enige niet zo’n rare kromme stok had. Ik heb er ook niets tegen hoor, maar ik vind er gewoon weinig aan. Het is te veel een sport voor me. Weinig theater, weinig discussie. Het is simpelweg wat het is. Saai dus.
Dat betekent nog niet dat ik van discussies over scheidsrechterlijke beslissingen hou. Die knulligheid is er gewoon, neem het meer voor lief. Geniet van de frustratie, het hoort bij het spelletje. Wat de spelers met die situaties doen, daar ligt het echte verhaal.
Nederland
Spanje – Nederland keek ik in Noord, op de pont terug raakte ik met iemand in gesprek over de wedstrijd. Deze man wilde het na deze 1-5 (1-5!!) ook serieus met me over de scheidsrechter hebben. Ik kapte hem af. Gelukkig begreep hij het direct. Wat we gezien hadden, had natuurlijk niks met scheidsrechters te maken. Hij was duidelijk per ongeluk op de automatische piloot gesprongen.
Het is misschien wel de menselijke natuur. Zeuren over regelhandhaving. Altijd en overal. Het zit diep. Kennelijk een aangeboren behoefte. Als er dan toch geen videoscheidsen komen, laten we het dan koesteren. Het hoort gewoon bij de vele verhalen die elke wedstrijd weer oplevert. Maar val mij er verder niet mee lastig. Het wordt zo saai. Voetbalonwaardig haast.