In de winter hangen er bij mijn buurt-doe-het-zelf-winkel meerdere Friese vlaggen buiten. Om aan te geven dat er van alles met schaatsen gebeurt. Je kunt ze er huren en laten slijpen. Slim. Toch storen de kleurige doeken met pompeblêden me behoorlijk. Waarom? dat weet ik niet precies.
Misschien wel omdat de mensen die er werken allemaal behoorlijk Amsterdams overkomen. De tongval, het chagrijn en de droogkloterigheid horen toch echt bij deze kant van het IJsselmeer. Die katoenen symbolen van een streek worden hier overduidelijk misbruikt voor commerciële doeleinden.
Toch valt daar ook weer wat voor te zeggen. Hoe tof is het dat je met een totaal uit de context gehaalde vlag een bepaalde romantiek op kunt roepen? Laat je schaatsen slijpen alsof je de tocht der tochten gaat rijden, denkend aan vers suikerbrood, de Kameleon en het sympathieke SC Heerenveen. Die spelen ook niet voor niets omwikkeld door die vlag. Ze zingen daar zelfs het Fries volkslied voor thuiswedstrijden. Ook zoiets afschuwelijks. Waarom irriteert het mij toch zo?
Misschien kan ik het niet goed verdragen, omdat ik geen benul heb hoe de Noord-Hollandse vlag eruit ziet. Laat staan dat ik weet hoe het volkslied hier klinkt, als dat al bestaat. Dat heeft Marco van Basten vast nooit gezongen. Aan de andere kant is er voor mijn onwetendheid een duidelijke reden. Het boeit totaal niet.
De Nederlandse vlag gedoog ik maar net. De Amsterdamse vlag doet me waarschijnlijk nog het meest. Maar daar heb ik eerlijk gezegd ook weinig gevoelens bij. Ik ben behoorlijk allergisch voor chauvinisme. Maar zo simpel is mijn afkeer ook weer niet te verklaren. Basken en Catalanen storen me minder.
Hun afkeer tegen de vanuit Madrid geregeerde natie heeft wel wat. Ik denk dat zo’n stap voor een geslaagd verenigd Europa en vervolgens een verenigde wereld meer zoden aan de dijk zet dan die verslaving aan nationale grenzen nu. Trots op je streek en van daaruit Europees wereldburgerschap. Maar wacht, ik dwaal af. Het gaat over die klotevlaggen bij mijn buurtzaak. En dat die Friezen bovengemiddeld pro-Europa zijn, lijkt me stug.
Zou het gewoon ordinaire jaloezie zijn? Zou ik stiekem ook zo’n streekgebondenheid willen ervaren? Welnee, die heb ik allang. Ik zou nergens anders willen wonen. Zolang ik me op kan blijven winden over een stel mallotige vlaggetjes hoor je mij hier niet klagen. Althans, niet echt.