Ik geloof in broez’n
Het is Pasen. Uiteraard een veel gewichtiger feest dan Kerst. Iedereen is ooit geboren, als later dan blijkt dat je een opmerkelijk iemand bent geweest, kun je rond dat leven best een kalender en jaartelling bouwen. Prima. Zonder kruisiging en wederopstanding was die knakker echter heus zo groot niet geworden. Hadden die gasten het Nieuwe Testament ook niet geschreven.
Zelf ben ik overigens niet gelovig. Of nee, zeggen dat je als mens niet gelovig bent, is als een kat die niets met muizen heeft. Mijn religieuze beleving is in ieder geval niet verbonden aan kerk, synagoge of moskee. Ik probeer het mysterie van onze sterfelijkheid uit andere zaken te halen. Geef veel te veel tijd en geld uit om bijvoorbeeld live bandjes te zien, die thuis uit de speaker veel beter klinken.
Ook geloof ik in voetbal. Ik ga bijna over me nek als ik het opschrijf, maar deze week kan ik er echt niet omheen. Er is namelijk een betaald voetbalclub in zwaar weer. Er zijn wat acties op touw gezet voor een wederopstanding. Ik moest er even over nadenken of ik ook wat wilde geven. Het is een mooie club met een legendarisch stadion. De Langeleegte, de naam alleen al. Taalkundig zijn daar sinds kort ook broez’n en pomp pom pom bijgekomen. Prachtig allemaal.
Maar verder moet ik bekennen dat ik nooit naar de Jupiler league kijk, nooit in die verre streek kom en ook geen seconde meer aan sc Veendam zal denken als ze niet meer zouden bestaan. Toch kwam er een gevoel dat sterker was dan deze rationele argumenten om ook wat op dat nummer te storten. Denken aan een vrij onbekende club die ophoudt te bestaan is als rouwen om iemand die je niet persoonlijk hebt gekend. Je wordt vooral met je eigen dood geconfronteerd.
Geen eigen club meer hebben, auw, dat moet ook pijn doen. Oké, geen leven meer hebben is een fractie erger, maar dat is juist het punt. We zijn sterfelijk. Maar een wederopstanding is mogelijk. Dus stort deze paasdagen op 17 10 01 699.
Amen
Broez’n