Ik ben Geert Wilders behoorlijk dankbaar. Hij heeft met zijn ‘Minder! Minder!’-actie, meer bereikt dan alle sinterklaasperiodezeurpieten in drie jaar bij elkaar. Geweldig.
Waar ik als zeurpiet eind november vaak in dodelijk vermoeiende verhitte discussies terecht kom, daar is iedereen over Geert nu erg eensgezind. Ik ben in ieder geval nog niemand tegen gekomen die vindt dat Marokkanen inderdaad uitgeroeid moeten worden, althans uit Nederland moeten verdwijnen.
Ja hallo, ga ik nu echt Hitlergedrag met schmink in een kinderfeest vergelijken? Ja, dat ga ik. O zo. Ik geef toe dat het eerste ernstiger is, maar het heeft wel exact dezelfde voedingsbodem als het tweede. En als we er vanuit gaan dat Wilders een bovengemiddeld intelligente man is – wat ik persoonlijk wel denk – dan zou hij heus geen extreem radicale dingen roepen als hij niet vermoedt dat er een voedingsbodem voor is.
David Bowie
Voor individuele ontplooiing is altijd een voedingsbodem nodig. David Bowie is niet toevallig een Brit en geen Mongoliër. Maradonna en Pelé zijn ook niet zomaar Zuid-Amerikanen. Einstein en Hitler zijn ook niet lukraak Duitstaligen uit een bepaald tijdsgewricht. Einstein had het geluk dat hij naar Amerika moest vluchten en Hitler had (aanvankelijk) de mazzel van de crisis in de jaren dertig. Dat Wilders juist in het begin eenentwintigste eeuwse Nederland succes krijgt met een one-issue-partij tegen buitenlanders, zal ook geen toeval zijn.
Geert lijkt nu alleen, per ongeluk, de grens van die voedingsbodem te hebben ontdekt. Je kunt hier kennelijk niet expliciet zeggen dat je van een bepaalde bevolkingsgroep af wilt. Dan is er ineens geen discussie meer, maar lijken weldenkende mensen eensgezind en stappen zelfs PVV’ers op.
Huisdieren
Ik moet eerlijk toegeven dat ik behoorlijk verbaasd ben, vooral over dat laatste. Dat Wilders een racist is – op zijn minst intolerant tegenover migranten en hun nageslacht – was mij al een tijdje opgevallen. Maar kennelijk hadden zijn naaste collega’s heel erg expliciet bewijs nodig om dit ook te zien. Het komt op mij over als dat iemand opstapt bij de Partij van de Dieren, omdat Marianne Thieme zegt hoeveel ze van haar kat houdt. Maar goed, er is dus een grens gevonden. Mooi.
Ik ben hier erg hoopvol over. Nu wordt er over intolerantie gepraat in Nederland op een beschaafde toon. Het kan dan niet anders dat steeds meer mensen in gaan zien dat Wilders het probleem niet is. Dat een bepaald klimaat hem heeft geschapen. Denk ook aan die arme Mongoolse versie van David Bowie, waar niemand ooit naar heeft willen luisteren, die al meer dan veertig jaar geen muziekinstrument heeft aangeraakt. En vergeet hem vooral ook in november en december niet.