Dieet
Ik moet echt wat bewuster gaan leven. Mijn dagelijkse innamepatroon loopt een beetje de spuigaten uit. Er is ook zoveel tot mijn beschikking, dat mijn zeer ongezonde levensstijl er heel sneaky in is geslopen. Elke ochtend de krant, extra journaals, opgewonden Twitter- en Facebookberichten. Er is geen nieuws dat aan me voorbij gaat.
Een vriend wees me op dit Guardianartikel over hoe slecht nieuws voor je is. En ik ben het ermee eens. Door mijn allergie voor royalty-items had ik deze weken al besloten om geen nieuws meer op televisie te kijken. Wat er op neerkomt dat ik helemaal geen tv meer kijk. Want eerlijk gezegd kijk ik – als er geen voetbal is – haast alleen nieuwsprogramma’s. Een neveneffect is dat ik ook van dat gebeuren in Boston geen levende beelden meekrijg. Op een of andere manier nodigde opgewonden tweets hierover me niet uit om op links te klikken.
Want hoe dat gaat is wel voorspelbaar. Als zoiets net is gebeurd, is er nog niemand die ook weet wat er precies is gebeurd. Dat duurt doorgaans dagen. Je krijgt eindeloze speculaties, waar je niets aan hebt. Verstandiger zou zijn om te melden dat er iets ergs heeft plaatsgevonden (iets dat overigens lang zo erg niet is als gruwelijkheden die een paar keer per dag in Syrië plaatsvinden) en het dan een tijd los te laten. Dan hebben onderzoeksjournalisten de tijd om het uit te zoeken en met goede eindproducten te komen. Want onderzoeksjournalistiek dat kan mijn besmette nieuwsbrein altijd wel aan. Daar leer je wat van, het zet gebeurtenissen in perspectief. Moderne geschiedenis in plaats van dat hijgerige denken dat je overal bij moet zijn.
Wij zijn als diersoort helemaal niet geschikt voor deze manier van nieuwsgaring. Darwintechnisch is het onmogelijk dat we in een paar duizend jaar al zijn veranderd van een soort die in kleine groepen rondscharrelt, tot een wezen dat constant op de hoogte moet zijn van alles op deze planeet. De nieuwskeuze laat al zien hoe irrationeel we hier in zijn. Van alle ellende waar we ons mee bezig kunnen houden, doet een terroristische daad met weinig doden en wat slachtoffers ons het meest. Verschrikkelijk natuurlijk, dat wil ik niet bagatelliseren, maar er zijn dagelijks tientallen ergere dingen. Maar Noord-Amerika lijkt nou eenmaal behoorlijk op West-Europa, dus het voelt een beetje alsof het ons overkomt. We denken nog wel even klein als onze voorouders.
Het is lastig om echt rationeel hier over te praten. Die paar doden… het klinkt harteloos. Het voelt als een persoonlijke aanval. Maar feitelijk is het aan de andere kant van de wereld, persoonlijk ken ik er niemand, dus waarom zou ik er gelijk bovenop moeten zitten? Rationeler is het om te wachten tot alles is uitgevogeld. Tot die tijd ben je feitelijk niet meer dan een ramptoerist.
Het werkt ook averechts. Nu bekend is dat het om twee moslims gaat, kun je er de klok op gelijk zetten dat de gebruikelijke onderbuikgevoelens massaal weer opkomen. Net zoals het horen van de naam Boston het gevoel geeft van ons soort samenleving, geeft een moslim het gevoel van de ander. Dat Noord-Amerikanen en West-Europeanen allemaal verschillend zijn nemen we voor lief. Moslims zijn allemaal hetzelfde, net als dat alle Japanners op elkaar lijken. Het nieuws werkt hard aan dit stigma mee. Wat Robert M zijn culturele/religieuze achtergrond is zou ik niet weten, bij iedereen met non-Europese genen wordt dit gelijk vermeld.
Maar waarom ik dus vooral begon met minder nieuws proberen te volgen was vanwege die aankomende troonswisseling. Niet dat ik mezelf een republikein zal noemen, het interesseert me gewoon niets. Dat ze er zijn prima, maar alles rond dat instituut zou onder roddelnieuws moeten vallen. Iets voor programma’s als Boulevard en Shownieuws, waar ik sowieso niet naar kijk. Nu voel ik dat dit type nieuws me wordt opgedrongen en daar heb ik geen trek in.
Toch krijg ik alles mee aangezien ik een behoorlijk fanatiek twittervolger ben. Vooral het commentaar op het Koninglied was niet mals. Maar wat mij dan weer verwonderd, is dat zoveel mensen oprecht verbaasd lijken. Hadden ze dan het toppunt van muzikaliteit verwacht? Ik vrees van wel. Wat dit soort nieuws doet is het scheppen van een verwachting die nooit waargemaakt kan worden. Het is de suggestie deelgenoot te zijn van iets belangrijks. En met die suggestie heb ik het wel even gehad. Het is tijd, energie en creativiteit verspilling. Ik lees er achteraf wel over. Als iemand heeft uitgevogeld waar het nou eigenlijk over ging. Ben benieuwd hoe lang ik het volhoud. Want ondanks alles ben ik behoorlijk verslaafd. Mens hè? In en in irrationeel.