Wat zet je op een visitekaartje? Ik ben onder andere tekstschrijver, blogger, postbezorger, leraar Nederlands, televisie-, telefoon-, magnetronbezitter, bakker- en supermarktbezoeker.
In de krant lees ik dat iemand wordt omschreven als twitteraar en kapper. Verder in het stuk ontdek ik dat de bewuste man minder dan 60 volgers heeft. Niet veel, maar omdat hij een onaardige tweet over Sylvia Witteman schreef – overigens zonder haar twitteradres te noemen – kwam hij in het vizier van het programma Debat op 2. Er moet dus flink op zulke tweets zijn gezocht, want het lijkt me sterk dat die paar volgers toevallig allemaal BN-ers en redacteuren bij dat programma zijn.
Mensen zeiken veel in tweets, omdat het mensen zijn. Dat heeft weinig met het medium te maken. Wat kennelijk, na een paar jaar, nog nieuw is, is het gebruik ervan. Toen de telefoon in Amerika al een behoorlijk succes was, werd dit in Groot Brittannië nog wat tegengehouden. Het postsysteem is hier veel beter dan in de VS, we hebben het dus niet zo nodig, was het gangbare idee.
Zoiets is nu met sociale media ook nog aan de hand. Het zijn gewoon communicatiemiddelen, niet meer, niet minder. Iets doodgewoons, zolang we het als zodanig behandelen, verandert er niets. Wij blijven namelijk verder hetzelfde.
Mocht ik een visitekaartje maken, wat ook al bijna niemand meer doet, dan zet ik er dus op: koelkastbezitter en buurtwinkelgebruiker.