Sinds een tijdje zit Kasper Dolberg op Twitter. Goddank is het een duf account. Stel je voor dat de stoïcijn van het veld, online een interessant leven krijgt aangemeten. Laten we eerlijk blijven.
Het doet me denken aan een NOS-documentaire uit 1993. Over Dennis Bergkamp. Hij verliet Ajax toen voor Inter.
“Laat Dolberg toch gewoon voetballen” verder lezen
“Het is wat lullig dat de naam van een eigen doelpuntenmaker de rest van een potje op het scorebord blijft staan. Toch kan het een lichte troost zijn. Ze kunnen zich nu een beetje verschuilen achter stomme pech.”
“Foetussen, baby’s en dreumesen laten doorgaans niet merken wat hun politieke standpunten zijn. Ook hebben ze geen mening over het Songfestival en kennen ze de buitenspelregel niet. Alles wat je hebt is een naam, een geslacht en het gewicht op een geboortekaartje. Daar moet je het qua identiteit een behoorlijke tijd mee doen.”
“Wat mij betreft mogen vage therapieën best gesteund worden door een systeem met apotheken, aftrek van BTW en dus vergoedingen van verzekeringsmaatschappijen. Alleen dan blijft het placebo nog enigszins geloofwaardig. Hoe alternatiever het circuit, hoe schimmiger de beeldvorming, dus hoe doorzichtiger de fabel. Weg placebo. Weg effect.”
Lees bij hoemannendenken.nl hoe ik het voor een keer oneens ben met Arjen Lubach
Kort na Arthurs geboorte schreef ik een blog over de raakvlakken tussen geboren worden en sterven. Zijn eerste weken deden me af en toe aan het sterfbed van mijn vader denken. Op een fijne manier. Dit gebeurt zo nu en dan nog.
Mijn vader had een vorm van Parkinson en verloor heel geleidelijk zijn grip op het leven. Op zijn lichaam. Nu ik Arthur geleidelijk zie veranderen in een wandelend en babbelend wezen, zie ik voor mijn neus het omgekeerde gebeuren. Mooi wel. “Bijzonder alledaags” verder lezen
Ik heb een blog op oeiikgroei.nl, waar ik over mijn zoontje schrijf. Deze keer over taalontwikkeling.
“Neem ‘mama’. Hij zegt het veel. Hij zal wel zijn moeder bedoelen. Een voor de hand liggende instinker. Mama is voor onze dreumes eerder iets spiritueels. Een gevoel (…) Misschien te vergelijken met het ‘God’ of ‘Allah’ van gelovigen. Hij gebruikt het in ieder geval heel anders dan ‘papa’. Dat zegt hij heel sporadisch tegen mij. Een veel eendimensionaler woord.”
Kijk op oeiikgroei.nl voor het hele blog.
“Wat denken deze mensen? Dat ze op de volgende verjaardag voor hun neefje per ongeluk met een roze tutu voor hem aan komen zetten? Niemand die ze meer waarschuwt over wat hoort.”
Op Hoemannendenken.nl schrijf ik over de ophef rond de genderneutrale Hema
Dit weekend zag ik een documentaire met veel shots van de Amsterdamse binnenstad. “[Zucht] daar woonde ik ooit ook” ging er steeds door me heen. Feitelijk een onjuiste gedachte. Ik heb, tot twee maanden terug, een kleine vijfentwintig jaar in de stadsdelen om het centrum heen gewoond. En ik woon nog altijd in Amsterdam. Óp IJburg – zoals wij eilanders dat zeggen -, om precies te zijn. Het voelt alleen als een behoorlijk andere planeet. “IJburg” verder lezen
Gister heb ik twee keer drie kwartier mijn blaas prima onder controle. Pas in de tweede helft van de verlenging trek ik het echt niet meer. Als ik weer terug ben bij mijn plek, is de wereld veranderd. Ajax doet Europees weer mee. De halve finale! “Ajax daagt mijn blaas uit” verder lezen
Ik zit vol stigma’s over de VVD. Corpsballen. Dixielandmuziek. Sjaaltjes in de zomer. 130 rijden als belangrijkste ideologie. Verre van normaal allemaal, voor mij. Toch proberen ze vanaf deze week kiezers te trekken met de leus: ‘Normaal. Doen.’ Ik vind dat gek.
Normaal.
Als ambassadeur voor Samen Sterk denk ik vaker na over ‘gek’, maar dankzij onze premier zie ik nu in hoeveel complexer ‘normaal’ is. Het is nog subjectiever. Normaal ben je zelf. Gek is de ander. “Niet normaal” verder lezen