Categorie: sport

(Ik heb een nieuwe Stoeltje 63-bundel, klik hier als je onderstaand stukje verder wel gelooft.)

Voetbal is misschien wel het lekkerste onderwerp om over te schrijven. Zeker als je het zelf nooit hebt gekund, er (dus) geen verstand van hebt en puur subjectief op één club bent gericht.

Sinds 25 augustus 2010 schrijf ik dan ook blogs voor ajaxlife.nl. Ajax won die avond van Dinamo Kiev en bereikte na jaren weer eens Champions Leaguevoetbal. Ik wist toen nog niet dat ik begonnen was, maar het is wel zo. Oké, als je vindt dat schrijven betekent dat je met pen of toetsenbord iets noteert, gebeurde het pas enkele dagen later, maar die – afrondende – bezigheid noem ik puzzelen. Het echte stukje vormde zich – onbewust – op mijn stoeltje in het stadion. En zo gaat dat nog.

Tijdens de fietstocht naar huis mengen flarden van de wedstrijd zich tot een zoektocht naar een rode draad voor mijn Stoeltje 63 in wording. Sociale media laat ik met rust, om het echt de beleving van één seizoenkaarthouder te laten zijn.

Hap
Vaak gaan dé koffieautomaatonderwerpen van de volgende dag langs me heen – dat Suarez een hap uit Bakkal nam, heb ik bijvoorbeeld gemist –, maar dat is niet erg. Daar heeft iedereen het toch al over. Het leukste zijn de dingetjes die alleen in het stadion te ervaren zijn. Het ijsberen van De Boer, de poznan van Vak 410, of de lol/het chagrijn van de warmdraaiende reserves in de rust.

Ook na dit seizoen heb ik al mijn stukjes weer gebundeld. De laatste twee seizoenen staan er ook stukken van mijn eigen amsterdam.blog.nl tussen. Een enkele uitwedstrijd, over logo’s of andere zaken die bij het supporterschap horen.

Kijk hier voor alle bundels

Gister was dan eindelijk de dag van Fulham FC tegen Crystal Palace. Een goede vriend – een Fulhamsupporter – had weken geleden kaartjes voor me geregeld, omdat het de wedstrijd van het seizoen zou zijn. Deze twee keer drie kwartier zouden bepalen of ze in de Premier League bleven. Het liep wat anders.

Waar Fulham consequent bleef onderpresteren, kreeg concurrent Sunderland een opleving. Fulham FC was een week voor mijn tripje al zeker van degradatie. Een domper. De derby tegen Crystal Palace ging nu om des keizers baard. Een uitdrukking die (als het al bestaat) in Londen behoorlijk anders ingevuld wordt. Om te beginnen zat het – onvolprezen prachtige – stadion zo goed als vol.

Pub
Ook twee uur voor de wedstrijd had ik geen spijt van dit dagtripje voor een veredeld oefenpotje. Op nog geen twee kilometer van het stadion zat ik in een pub bomvol uitsupporters. Mijn Fulhamvriend gunde mij dit stukje authentieke Engelse voetbalcultuur en kon het uitgebreide zangrepertoire van de Palace-supporters ook wel waarderen.
Ze lijken voor elke vijf minuten speeltijd van hun team een liedje te hebben. Verschillende nummers over “Fulham – Crystal Palace, prachtig potje om des keizers baard” verder lezen

Het steekt de baas van de Internationale Atletiekunie al jaren dat zijn sporten zo populair zijn. Vooral het feit dat de honderd meter sprint overal ter wereld als het koningsnummer wordt gezien, doet pijn. Het is tijd voor verandering.

Vanaf aankomend seizoen zullen de kwalificatieronden bij toernooien afgeschaft worden. Er zullen dus ook geen finales meer zijn. Iedereen rent zijn of haar afstand voortaan één keer tegen één andere atleet. Wie aan het eind van deze reeks de snelste tijd heeft, wint. Dit zal voor alle (baan)afstanden gelden.

Bolt
Het steekt dat Usain Bolt al jaren wordt gezien als de grote ster van het rennen, terwijl hij maar hele beperkte afstanden rent. Daarom zullen er naast de afstandstoernooien ook ieder jaar nationale-, continentale- en wereldkampioenschappen voor allrounders zijn.

“Atletiekunie gooit programma loopnummers drastisch om” verder lezen

Marco van Basten is altijd Marco van Basten. Heel anders dan de coach van zijn tegenstander gister. Die is nu de Feyenoord-coach, in het verleden in dienst van diverse andere clubs en als voetballer de bezitter van een ingebouwde kanonskogel. Geen onaardige speler, maar lang zo autonoom niet als Van Basten. Die is niet simpelweg te omschrijven aan de hand van zijn CV.

Coach van Heerenveen, Ajax en Oranje. Speler van AC Milan, Ajax en het Nederlands elftal. Het klinkt haast banaal. Het is de man van de omhaal en die volley tegen de Sovjet Unie. Belachelijke doelpunten die we zonder hem nooit hadden gekend. Oorspronkelijker kan niet. Die keiharde strepen van Ronald Koeman hadden zonder hem ook bestaan. We zien ze nog wekelijks.

Nu zet Van Basten zijn eigenzinnigheid voort buiten het veld. Als je “Functie: Marco van Basten” verder lezen

Ik moet iets opbiechten, ik vind al die olympische wintersporten stuk voor stuk geen moer aan. En toch zal ik het ook deze editie allemaal weer gaan volgen. Ik kan het me nu nog absoluut niet voorstellen, maar zo gaat dat. De kracht van De Spelen.

Ik ben – als Nederlander – dan opgegroeid met langebaanschaatsen en heb er daardoor ook best wel plezier aan beleefd, maar veel meer dan folklore is ook dat niet. Sorry. Die eeuwige rondjes met als enige hoogtepunt die verstrooide Hilbert die ooit over vogelpoep struikelde en eens een rondje te vroeg juichte. Of Sven met zijn wissel. Veel saaier kan een sport toch niet zijn als dit de uitschieters zijn?

Songfestival
De enige echte wereldsport in Sotsji is uiteraard IJshockey – hockey in de rest van de wereld. Verder wordt er wat op het ijs gedanst, ge-jeu des bouled, met een slee in verschillende vormen gedaald en in de sneeuw worden dingen gedaan op verschillende latten en planken. Kortom een soort Songfestival met in plaats van wat obscure kleding en liedjes, obscure sporten.

De Spelen zijn uiteraard “Mensenrechten?” verder lezen

Op zondagmiddag was ik in slaapgevallen op de bank met de tv aan. Toen ik wakker werd zag ik plots een paard potsierlijk huppelen. Iemand gaf hier commentaar bij. Het bleek niet eens Monty Python of Jiskefet. Dressuur is na een hazenslaapje op z’n eerlijkst. Ik schoot in de lach en was meteen wakker.

Paarden zijn natuurlijk de auto’s van voor de auto’s. De lagere klassen gebruikten ze als trekker, busje of vrachtwagen. Alleen de hoogste klasse kon ze ook nutteloos gebruiken. De Ferrari’s van die tijd. Decadentie. We hebben er in de eenentwintigste eeuw ook nog polo, paardenraces en hekjespringen a la Jumping Amsterdam aan te danken. En dressuur dus.

In de twilight zone tussen slaap en ontwaken was het duidelijker dan ooit. Dat dit door Studio Sport wordt uitgezonden is op z’n minst dubieus. Bij “Ankie is gek” verder lezen