Inmiddels lijkt het zo’n driehonderd jaar geleden dat Ajax de halve finale van de Champions league haalde. Als ik blogs uit dat seizoen lees, dan is het haast of iemand anders het schreef.
Al die persoonlijke beschouwingen uit Ajaxseizoen 2018/2019 heb ik gebundeld in Stoeltje 63, Dromen.
Op het omslag een foto die ik nam toen ik de Melkweg had verlaten, na Tottenham – Ajax. Het Leidseplein stond na deze 0-1 in lichtelaaie.
De foto gebruikte ik bij een blog over mijn Tottenhamvriend, in Engeland. Hij was na die nederlaag behoorlijk opgewekt, terwijl dat helemaal niet in zijn aard zit. Hij… ach, lees maar, als je durft.
De verhalen in het boek komen veelal van ajaxlife.nl, enkele van hoemannendenken.nl.
Je kan het hier kopen. Of als e-book hier.
(Als je in Amsterdam-Oost, -Zuidoost, -IJburg of -Centrum woont, kun je het ook voor €10 bij mij persoonlijk kopen. Mail me dan. nsamsom@hotmail.com. Dan fiets ik een dezer weken bij je langs.)
Hoewel ik behoorlijk vaak in een voetbalstadion ben te vinden, is het zelden zonder Ajax. Dat gebeurt hooguit twee keer per jaar. Laatst weer. Op tweede kerstdag – Boxingday – was ik bij Ipswich Town – Queens Park Rangers. Tenminste. Ajax was daar natuurlijk ook, in mijn hoofd. Maar niets daar was witroodwit. Niet eens een oud speler te bekennen. 
De afgelopen anderhalve week heb ik regelmatig, ergens tussen zes en zeven uur ’s ochtends, een rondje gelopen rond het Juventus stadion. Een behoorlijk deprimerende plek.