” “Hypocriet hoor”, zegt ze meteen. Even ben ik verbijsterd. Gek genoeg had ik deze reactie niet verwacht, terwijl we vaker discussies hebben gehad over het uitfluiten van mensen.”
Mijn laatste blog bij ajaxlife.nl. Stoeltje 63: Eren en uitfluiten
” “Hypocriet hoor”, zegt ze meteen. Even ben ik verbijsterd. Gek genoeg had ik deze reactie niet verwacht, terwijl we vaker discussies hebben gehad over het uitfluiten van mensen.”
Mijn laatste blog bij ajaxlife.nl. Stoeltje 63: Eren en uitfluiten
“Wat mij betreft mogen vage therapieën best gesteund worden door een systeem met apotheken, aftrek van BTW en dus vergoedingen van verzekeringsmaatschappijen. Alleen dan blijft het placebo nog enigszins geloofwaardig. Hoe alternatiever het circuit, hoe schimmiger de beeldvorming, dus hoe doorzichtiger de fabel. Weg placebo. Weg effect.”
Lees bij hoemannendenken.nl hoe ik het voor een keer oneens ben met Arjen Lubach
Kort na Arthurs geboorte schreef ik een blog over de raakvlakken tussen geboren worden en sterven. Zijn eerste weken deden me af en toe aan het sterfbed van mijn vader denken. Op een fijne manier. Dit gebeurt zo nu en dan nog.
Mijn vader had een vorm van Parkinson en verloor heel geleidelijk zijn grip op het leven. Op zijn lichaam. Nu ik Arthur geleidelijk zie veranderen in een wandelend en babbelend wezen, zie ik voor mijn neus het omgekeerde gebeuren. Mooi wel. “Bijzonder alledaags” verder lezen
Ik heb een blog op oeiikgroei.nl, waar ik over mijn zoontje schrijf. Deze keer over taalontwikkeling.
“Neem ‘mama’. Hij zegt het veel. Hij zal wel zijn moeder bedoelen. Een voor de hand liggende instinker. Mama is voor onze dreumes eerder iets spiritueels. Een gevoel (…) Misschien te vergelijken met het ‘God’ of ‘Allah’ van gelovigen. Hij gebruikt het in ieder geval heel anders dan ‘papa’. Dat zegt hij heel sporadisch tegen mij. Een veel eendimensionaler woord.”
Kijk op oeiikgroei.nl voor het hele blog.
Huntelaar zei na de wedstrijd zondag dat het bijna een wonder was dat mensen bleven zitten. Wat mij direct opvalt is dat woordje ‘bijna’. Klaas Jan is een liefhebber. Ik vermoedde het al. Nu weet ik het zeker.
Als je het een echt wonder vindt dat mensen blijven zitten bij een potje zaaddodend voetbal, dan heb je je nog nooit in een supporter verdiept. Dan “Liefhebber Huntelaar” verder lezen
“Wat denken deze mensen? Dat ze op de volgende verjaardag voor hun neefje per ongeluk met een roze tutu voor hem aan komen zetten? Niemand die ze meer waarschuwt over wat hoort.”
Op Hoemannendenken.nl schrijf ik over de ophef rond de genderneutrale Hema
Gister keek ik vanuit de keuken met een kwart oog naar de samenvatting van ADO – Ajax. Ik had het alleen via tweets en appjes gevolgd, maar kreeg ook het gevoel dat ik het al had gezien.
Ik vinkte in mijn hoofd de platte tekstjes af aan de hand van wat de commentator te zeggen had. Alles klopte met wat mijn telefoonscherm me had verteld. Het uitruimen van de vaatwasser was nog strontvervelender dan gebruikelijk.
Toch zag ik – aan het eind – iets wat mijn volledige aandacht naar het scherm trok. Had ik het nou goed gezien? Dolberg sloeg hard met zijn hand op het veld. Hij toonde emotie. “Kasper Dolberg blijkt menselijk” verder lezen