In de jaren negentig woonden Remco Campert en ik een tijdje langs dezelfde tramlijn. Twee keer zaten we in dezelfde – toen nog – gele stadstrein.
Er zijn weinig mensen die meer indruk op mij hebben gemaakt dan meneer Campert. In de twee vergat ik dat even.
Hij zat daar zoals hij schreef. Onopvallend. Bescheiden. Pas toen hij was uitgestapt viel het kwartje. Heel even was ik in de nabijheid van iets groots geweest.
Mijn blog bij Hoemannendenken.nl
Ik snap Douwe Bob ergens wel. Je moet dit, je moet dat, het is rete-irritant. Ik heb een huisgenoot die het nog beter begrijpt. Die wilde ik vanmorgen helpen met zijn schoenen, maar toen ik daar aan begon, had hij toch liever dat zijn moeder het deed.
Eerder had hij al geweigerd om aan tafel te gaan zitten om te ontbijten. Toen hij uiteindelijk naar de crèche moest, wilde hij zijn cruesli opeens wel, maar was het te laat.
Net als mijn zoontje, begrijp ik Douwe dus wel. Ik vind het ook helemaal niet leuk dat… lees verder bij Hoemannendenken.nl
Mijn Ajaxlife-blog na Ajax – FC Groningen
In een interview hoorde ik Marc Overmars zeggen dat hij het ‘ge-miep miep zoef’ vanaf de tribunes helemaal niet zo leuk vond. Hij wilde als voetballer gezien worden, niet als sprinter. Ik heb het in die jaren ook met liefde gescandeerd, wanneer hij de bekende versnelling inzette.
“Lekker ondankbaar, meneer de – verder overigens zeer gewaardeerde – directeur,” dacht ik toen ik het hoorde. Maar nu ik Daramy tegen FC Groningen heb gezien, moet ik bekennen dat ik het beter begrijp.
Sorry Marc… lees verder bij Ajaxlife.nl
E
en vriend gaat verhuizen en wilde, zoals dat gaat, van spullen af. Mij leverde dat wat Hard Grassen en een stapeltje Johans op. Als kers op de taart zat er in de doos, die ik naar mijn huis sleepte, een volledig gevuld Panini-album. Ere- en eerstedivisie 1986. Wauw.
Een verhuisongelukje. Hij wilde er helemaal niet vanaf, blijkt. Ik heb het nu dus even in bruikleen. Zeer begrijpelijk. Ik vind het meer dan oké. Ik kijk er dagelijks even in. Een wereld gaat voor me open. “Panini voetbal ’86 brengt me terug naar nu” verder lezen
Inmiddels lijkt het zo’n driehonderd jaar geleden dat Ajax de halve finale van de Champions league haalde. Als ik blogs uit dat seizoen lees, dan is het haast of iemand anders het schreef.
Al die persoonlijke beschouwingen uit Ajaxseizoen 2018/2019 heb ik gebundeld in Stoeltje 63, Dromen.
Op het omslag een foto die ik nam toen ik de Melkweg had verlaten, na Tottenham – Ajax. Het Leidseplein stond na deze 0-1 in lichtelaaie.
De foto gebruikte ik bij een blog over mijn Tottenhamvriend, in Engeland. Hij was na die nederlaag behoorlijk opgewekt, terwijl dat helemaal niet in zijn aard zit. Hij… ach, lees maar, als je durft.
De verhalen in het boek komen veelal van ajaxlife.nl, enkele van hoemannendenken.nl.
Je kan het hier kopen. Of als e-book hier.
(Als je in Amsterdam-Oost, -Zuidoost, -IJburg of -Centrum woont, kun je het ook voor €10 bij mij persoonlijk kopen. Mail me dan. nsamsom@hotmail.com. Dan fiets ik een dezer weken bij je langs.)
Vroeger, voor de verhuizing, vond ik de gekste dingen normaal. Met mijn twee zoontjes naar de Bagels en Beans gaan, bijvoorbeeld. Of naar de bibliotheek. Naar Artis. Ik dacht er niet bij na. Stapte soms zelfs achteloos met ze in de tram. Naar de supermarkt gaan was misschien wel het leukste uitje. Zij allebei zo’n kinderkarretje. Dat deden we gewoon, met z’n allen.
Waar we nu wonen is dat allemaal ondenkbaar. Er is “Integreren in het land dat ooit het jouwe was” verder lezen
In principe maakt het onderwerp niet uit. Als iets even hot is in de media, komen we allemaal uit onze holen. Witte heteroseksuele mannen die de wereld wel even gaan uitleggen hoe het echt zit. Ik heb het ongetwijfeld ook vaak gedaan. Het gekke is dat je het zelf niet doorhebt. Dat is zelfs het hele punt. Hoe hoger je je op de apenrots voelt, des te groter die blinde vlek.
Hard Gras 127 gaat helemaal over de halve finale Champions League Ajax – Tottenham Hotspur. Die dus verloren werd in de allerlaatste seconde. Traumaverwerking wellicht.
Via een schrijfwedstrijd belandt een stukje van mij er ook in.
Voor hoemannendenken.nl schreef ik een blog over de eerste (bewuste) sintoptocht van mijn zoontje Arthur. Het was behoorlijk anders dan in Eindhoven een dag eerder.