“Het lastigste vind ik andere ouders. Of liever, het lastigste vind ik mezelf als er andere ouders in de buurt zijn. Ik merk dat zij, al dan niet onbewust, invloed hebben op hoe ik met Arthur omga. Dat de aanwezigheid van een ander mens invloed heeft op mijn gedooggrens.”
Maand: oktober 2017
Laat Dolberg toch gewoon voetballen
Sinds een tijdje zit Kasper Dolberg op Twitter. Goddank is het een duf account. Stel je voor dat de stoïcijn van het veld, online een interessant leven krijgt aangemeten. Laten we eerlijk blijven.
Het doet me denken aan een NOS-documentaire uit 1993. Over Dennis Bergkamp. Hij verliet Ajax toen voor Inter.
“Laat Dolberg toch gewoon voetballen” verder lezen
Stoeltje 63 na Ajax – Sparta
“Het is wat lullig dat de naam van een eigen doelpuntenmaker de rest van een potje op het scorebord blijft staan. Toch kan het een lichte troost zijn. Ze kunnen zich nu een beetje verschuilen achter stomme pech.”
Hoera! Een mensje
“Foetussen, baby’s en dreumesen laten doorgaans niet merken wat hun politieke standpunten zijn. Ook hebben ze geen mening over het Songfestival en kennen ze de buitenspelregel niet. Alles wat je hebt is een naam, een geslacht en het gewicht op een geboortekaartje. Daar moet je het qua identiteit een behoorlijke tijd mee doen.”
Eberhard van der Laan uitfluiten en eren
” “Hypocriet hoor”, zegt ze meteen. Even ben ik verbijsterd. Gek genoeg had ik deze reactie niet verwacht, terwijl we vaker discussies hebben gehad over het uitfluiten van mensen.”
Mijn laatste blog bij ajaxlife.nl. Stoeltje 63: Eren en uitfluiten
Lang leve het placebo-effect
“Wat mij betreft mogen vage therapieën best gesteund worden door een systeem met apotheken, aftrek van BTW en dus vergoedingen van verzekeringsmaatschappijen. Alleen dan blijft het placebo nog enigszins geloofwaardig. Hoe alternatiever het circuit, hoe schimmiger de beeldvorming, dus hoe doorzichtiger de fabel. Weg placebo. Weg effect.”
Lees bij hoemannendenken.nl hoe ik het voor een keer oneens ben met Arjen Lubach
Bijzonder alledaags
Kort na Arthurs geboorte schreef ik een blog over de raakvlakken tussen geboren worden en sterven. Zijn eerste weken deden me af en toe aan het sterfbed van mijn vader denken. Op een fijne manier. Dit gebeurt zo nu en dan nog.
Mijn vader had een vorm van Parkinson en verloor heel geleidelijk zijn grip op het leven. Op zijn lichaam. Nu ik Arthur geleidelijk zie veranderen in een wandelend en babbelend wezen, zie ik voor mijn neus het omgekeerde gebeuren. Mooi wel. “Bijzonder alledaags” verder lezen
Taalcursus Arthurs
Ik heb een blog op oeiikgroei.nl, waar ik over mijn zoontje schrijf. Deze keer over taalontwikkeling.
“Neem ‘mama’. Hij zegt het veel. Hij zal wel zijn moeder bedoelen. Een voor de hand liggende instinker. Mama is voor onze dreumes eerder iets spiritueels. Een gevoel (…) Misschien te vergelijken met het ‘God’ of ‘Allah’ van gelovigen. Hij gebruikt het in ieder geval heel anders dan ‘papa’. Dat zegt hij heel sporadisch tegen mij. Een veel eendimensionaler woord.”
Kijk op oeiikgroei.nl voor het hele blog.