Gisteren stond de ziel van onze woning even in het trappenhuis. Oude snoepblikken vol onzin, familiefoto’s, Prittstiften. Troep die je kennelijk nodig hebt om niet in een Centerparcshuisje te wonen.
De ruimte zag er prachtig uit, maar ik woonde er niet echt meer. En dit was dan nog voor de Fundafotograaf een voet binnen had gezet. Hij zou de vijfenzestig vierkante meter verder van alle restjes mij ontdoen. Geweldig. “De Fundafotograaf” verder lezen