Ik moet tijdens het stofzuigen vaak aan Herman Brood denken. Net nog. Het komt door een interview dat ik ooit las. Geen idee waarin het stond. Geen idee van wanneer ook. Wie weet heb ik het compleet verzonnen. Doet er niet toe. Als ik stofzuig, denk ik aan Brood.
Hij zei, in dat al dan niet bestaande interview, dat het zijn favoriete huishoudelijke klusje was. Het enige wat hij weleens deed.
Ik begrijp dat. Niets is zo Zen als stofzuigen. Dankbaar ook. Het resultaat is gelijk zichtbaar. “Stofzuigen met Herman Brood” verder lezen
Eens in de vier jaar ben ik dol op handboogschieten. Hinkstapsprong. Schoonspringen. Snelwandelen. Zelfs van hockey kan ik opeens een hele wedstrijd uitzitten. De Olympische Spelen hebben een bijzonder effect op curieuze bezigheidstherapieën die doorgaans aan m’n reet roesten.
Toen Arthur net geboren was, vroeg ik mijn vriendin of ik wat voor haar kon doen. Ze lustte wel een glaasje melk. Direct al jaloers op haar eigen vlees en bloed, die meteen aan de borst lag. Ik dacht het, maar voerde de wens in stilzwijgen uit.