21 oktober 2015, the future
Als je ouder bent dan dertig, dan heb je de reis van Marty Mc Fly nu ook gemaakt. Van 1985 naar 2015. Vandaag is de toekomst, alleen is het onmogelijk om dat te voelen. Zo opzienbarend als voor Michael J. Fox’ personage zijn de verschillen natuurlijk niet. Terugkijken is nu juist veel moeilijker. “Back to Berry” verder lezen
Robin bedankt
Ik moet iets bekennen. Toen Robin van Persie die bal gisteravond – prachtig – droog in eigen doel kopte, schoot ik in een lachkick. Midden in de nacht nog moest ik verklaren waarom het bed mijn vriendin wakker schudde. “Die kopbal!”, proestte ik het uit.
Mijn onderbewustzijn is kennelijk erg gevoelig voor zo’n Laurel-en-Hardymoment van een wereldspeler, maar er moet toch meer achter zitten.
Toegegeven, ik ben een heel simpel figuur, dat dol is op bananenschillenhumor, maar wie niet? Dat dit juist de grijs wordende topspits in zijn honderdeneerste interland overkomt, is ook een prachtige metafoor voor de toestand van het Nederlandse voetbal. Er moet iets gruwelijk veranderen, zodat we fris het verleden af kunnen schudden. We zijn in 2015/2016 Nederland maar. Helemaal niet zo erg, als je je er maar op instelt. “De boodschap van Van Persie” verder lezen
In de film Goodbye Lenin mist een vrouw de Duitse Wende, eind jaren tachtig. Ze ligt in coma. Als ze bijkomt kan ze, voor een goed herstel, niet teveel spanningen verdragen en doet haar omgeving er vanalles aan om haar te doen geloven dat de DDR nog bestaat. Met dezelfde televisieprogramma’s, diensten en producten uit die tijd.
Een succesvolle film omdat het zo herkenbaar is. Iedereen probeert zijn of haar hoogtijdagen een beetje te conserveren. Met generatiegenoten kan iedereen bijvoorbeeld avonden vullen met lulkoek over programma’s, bands en ander RTL-Boulevardonzin uit de gedeelde jaren des onheils. Vaak de studenten- / eind middelbareschooltijd. “Hallo nostalgie-industrie” verder lezen