Verwarde omroep

Ik ben een nieuwsjunk. Niet in de laatste plaats dankzij het achtuurjournaal van de NOS. Nooit heb ik mijn vader vaker “Sst!” horen declameren dan tussen 20.00 en 20.20. Tijdens het journaal kijk en luister je, houd je verder je kop. Een droog feit.

De laatste jaren sla ik meer over dan dat ik kijk – het nieuws heeft natuurlijk geen bepaald tijdstip meer – maar ik wist donderdag, via verschillende kanalen, wel meteen dat er geen uitzending was. Na een uurtje van speculaties waar woorden als “terrorisme”, “Parijs” en “IS” vaak werden genoemd, kwamen dus eindelijk de onthullende beelden.

O, ik zag het meteen. Het was gewoon een verwarde adolescent die typische waanideeën had over grootste wereldzaken. Arme knul, hopelijk zou hij goed worden opgevangen bij zijn landing. Slordig dat ze hem zo duidelijk in beeld hadden, dat kon zijn herstel niet veel helpen. “Verwarde omroep” verder lezen

Vinyl

Mijn tiende verjaardag vierde ik met een ritje in de oude stoomtrein van Hoorn naar Medemblik, Bello. Mijn vriendjes vonden het gelukkig ook geweldig, op eentje na. Hij zei tegen mijn moeder dat hij het traject liever in de nieuwe auto van zijn vader had afgelegd. Die was sneller en comfortabeler. Ik denk niet dat deze jongen tegenwoordig meegaat in de vinyl/platen-hype.

Om eerlijk te zijn is de terugkeer van langspeelplaten ook langs mij heen gegaan, maar ik geloof wel dat ik het begrijp. Het is erg vergelijkbaar met de wens van een jongetje om een ritje met een stoomtrein te maken. Weg van het onvermijdelijke ongeduld voor de wereld van morgen. Een hang naar de vibes van de wereld van eergisteren. “Vinyl” verder lezen