augustus 2013 – Nicky Samsom

Knettergek

In het Vondelpark kwam ik laatst iemand tegen die helemaal de weg kwijt was. Ik deelde enkel mee dat ik de nieuwe messias was. Gewoon om me voor te stellen. Ze leek niet eens te luisteren en liep door alsof ik niet bestond. Aan haar tred was duidelijk te zien dat ze niet wist om te gaan met mijn visionaire blik.

Het bleek al snel dat er helemaal geen normaal mens meer in de stad te vinden was, dus ging ik maar naar huis. Mijn vriendin bleek daar het pad ook behoorlijk te zijn kwijtgeraakt. Een doodenge ervaring, om de enige te zijn die nog bij de pinken is. Het vreemde is namelijk dat jij dan juist als de ontoerekeningsvatbare wordt gezien.

Zij belde dus 112 en “Knettergek” verder lezen

Ankie is gek

Op zondagmiddag was ik in slaapgevallen op de bank met de tv aan. Toen ik wakker werd zag ik plots een paard potsierlijk huppelen. Iemand gaf hier commentaar bij. Het bleek niet eens Monty Python of Jiskefet. Dressuur is na een hazenslaapje op z’n eerlijkst. Ik schoot in de lach en was meteen wakker.

Paarden zijn natuurlijk de auto’s van voor de auto’s. De lagere klassen gebruikten ze als trekker, busje of vrachtwagen. Alleen de hoogste klasse kon ze ook nutteloos gebruiken. De Ferrari’s van die tijd. Decadentie. We hebben er in de eenentwintigste eeuw ook nog polo, paardenraces en hekjespringen a la Jumping Amsterdam aan te danken. En dressuur dus.

In de twilight zone tussen slaap en ontwaken was het duidelijker dan ooit. Dat dit door Studio Sport wordt uitgezonden is op z’n minst dubieus. Bij “Ankie is gek” verder lezen

Ivodrone

Fantastisch idee dat met die Drones. Ivo Opstelten wil het mogelijk maken om ons met vliegende camera’s vaker te betrappen op van alles en nog wat. Oké, het plan van de minister is dan in beginsel verwerpelijk – het begin van het eind van een leven zonder totale overheidsbemoeienis -, maar ik weet een perfecte uitzondering. Laat zo’n ding lekker dag en nacht met Opstelten meevliegen.

Ten eerste is het al fantastische tv. Het zou namelijk hypocriet zijn als hij ons niet zou laten meegenieten van zijn eigen besognes. Alles komen we te weten over zijn strategieën rond de mislukte wietpas, de verplichte combi’s voor “Ivodrone” verder lezen

U

Ik kan er niet meer omheen, ik ben u geworden. Dat wist ik al een tijdje, toch is het doorgaans beter te negeren. Op Lowlands is er echter geen ontkomen aan.

“Mag ik u wat vragen?”
“Wilt u ook poedersuiker op uw pannenkoek?”
“Weet u wel dat die opblaasbare Sponge Bob van mij is?”

Tja, zo gaat dat. Het heeft niets met gedrag, kleding of status te maken, maar alles met een zichtbare aftakeling. Niets tegen te doen. Dat zou het enkel treuriger maken.

De eerste keer dat iemand me u noemde “U” verder lezen

De zin van camping 5

Dat het leven geen enkele zin heeft, daar ben ik nou wel uit. Een geruststellende gedachte. Ik kan dit feit nu namelijk makkelijk naast me neerleggen en zinvolle dingen proberen te doen. In een zinloos leven is dat erg makkelijk, want er diep over nadenken heeft toch geen zin.

Op de Lowlandscamping waar ik stond, was er echter een inlooptent van evangelisten die bovenstaande gedachte vast van me af zouden willen peuteren. Met de allergrootste boog mogelijk liep ik er dus omheen. Van een afstandje zag ik wat mensen met glimlachen die bij geen enkel amateurtoneel gepikt zouden worden. En lui die heel naturel hun verhaal stonden te doen. Het was meteen duidelijk wie de passanten en wie de bekeerders waren.

Mensen die menen de waarheid in pacht te hebben over onze sterfelijkheid, wantrouw ik direct. Dat is “De zin van camping 5” verder lezen

Was hondenpoep maar echt het probleem

In verschillende kranten was het gister en vandaag een berichtje in de kantlijn: in een voorstad van Parijs gaan ze – al aanwezige – camera’s van de gemeente inzetten om het niet opruimen van hondenpoep te beboeten. Ik vind dit een doodenge ontwikkeling en begrijp niet dat dit geen groter nieuws is.

Kom op zeg, dat kan ik toch niet menen? Met wat er nu in Egypte gebeurt, vind ik hondenpoepnieuws belangrijk? Ja, maar dat heeft vrijwel niets met hondenpoep te maken. Of het nou om spugen op straat, hondenpoep of een verkrachting gaat, camerabeelden gebruiken als sluitend bewijs voor een reprimande van de overheid, dat mag gewoon niet gebeuren. Nooit. Dat is 1984 van Orwell voor het echie. Het kan nooit meer dan bewijsmateriaal zijn.

De discussie over waar je vrijheid eindigt en de bemoeienis van de overheid begint, is natuurlijk zo oud als de beschaving. Snowden heeft het ook weer actueel gemaakt. Toch is het kwartje bij mij pas echt bikkelhard gevallen bij het hondenpoepbericht. Juist omdat het in al die media er zo nonchalant terzijde bijhangt. Alsof het niemand wat uitmaakt. En dat vind ik eng. Doodeng.

Zo kan de maatschappij niet geworden zijn. Een “Was hondenpoep maar echt het probleem” verder lezen

Vertrouwd anders

Als je terugvliegt uit een zonnig oord is het gelijk duidelijk dat je er bijna bent, alleen Nederland ziet eruit als Nederland. Over die andere landen moet je nog behoorlijke topografische kennis bezitten. Waren dat nou de Alpen of de Pyreneeën? Was dat Madrid of Parijs? Maar als je door rechte polderstrepen vanaf tien kilometer hoogte al ziet waar elke vierkante centimeter voor bedoeld is, dan weet je gelijk dat je weer hier bent. Nederland is echt anders.

Als we hier wat sneller in Brussel willen zijn met de trein, dan natuurlijk niet met al bestaande – zich al bewezen – treinen. Nee dan komt er een Nederlandse hogesnelheidstreinproject. Of niet dus.
Dat de “Vertrouwd anders” verder lezen