Maand: mei 2013

Als lulligheidsfetisjist ben ik op weg van Noord-Hollandnoord naar Friesland eens halverwege de Afsluitdijk gestopt om de souvenirshop te bezoeken.

Ik hou van de Afsluitdijk. Natuurlijk is het om te beginnen gewoon een wereldwonder. Zo’n lange asfaltstreep op de reden waarom Flevoland uit de oude Zuiderzee getoverd kon worden. Wij nemen het zoete water van het IJsselmeer voor lief, maar dat is niet vanzelf gegaan. De tekst op een één en al noestige arbeid uitstralend plakkaat naast de shop “een volk dat leeft bouwt aan de toekomst” zal ik ook zeker niet tegenspreken.

Voor mij is de dijk echter vooral jeugdsentiment. Decennialang was het namelijk de levensader tussen mijn vader en zijn broer, mijn oom. Vaak ben ik er dus overheen gereden. En omdat mijn vader in de auto altijd in een aardrijkskunde- en geschiedenisleraar veranderde ben ik door heel Nederland al overbewust van waar ik rijd. Op de grens tussen IJsselmeer en Waddenzee wordt dit nog eens behoorlijk versterkt.

Ik denk niet dat het meisje van de souvenirshop nog soortgelijke gevoelens koestert tijdens haar werk. Op “Lulligheidsfetisjist” verder lezen

Afgelopen zaterdagnacht zat ik ineens op een trap met een duur drankje in mijn hand en werd boos.

In de rij werden we voor gek verklaard dat we al probeerden om binnen te komen. Kennelijk droegen we de verkeerde soort kleren. Mijn Engelse vriend die in Londen woont deed toch zijn best om onze groep naar binnen te praten, dat kan hij als geen ander. Mij verbaasde het niet dat het hem lukte.

De ruimte was niet bijzonder. Lux aan de Marnixstraatachtig maar dan een derde van de afmeting en dus een trap waar we naar werden verwezen. De Londense jongens leken vereerd en ik werd dus boos. “Als ik het van iemand niet had verwacht dat hij het erg zou vinden dat hij op een trap moest zitten, dan was jij het wel” kreeg ik vervolgens naar mijn hoofd. En dat klopte ook wel.

Geef me “Nature of nurture?” verder lezen