De duivel rijdt Mercedes

De duivel rijdt Mercedes

Laatst zag ik een spotje van Mercedes op tv die treffend de reden van ons bestaan op aarde neerzet. Op internet kan ik het gek genoeg niet vinden, maar het plot is zo verteld.

Een jongen krijgt een lift van een man in een… Mercedes. De jongen kijkt likkebaardend om zich heen. De man vraagt: “Wat ga je volgend jaar doen nu je klaar bent met je opleiding?” “Ik ga een jaar reizen.” “Interessant.”
De jongen wordt gedropt bij zijn ouderlijk huis en loopt bij binnenkomst gelijk zijn vader tegen het lijf en zegt: “Pap, ik ga toch in op je aanbod om volgend jaar bij jou op de zaak te werken.” Vader: “Interessant”.

Fascinerend. Mercedes denkt dus automobielen te verkopen met de boodschap dat je dromen najagen in het niet valt bij een klote-baantje nemen om materialistische spierballen te kunnen tonen. En natuurlijk hebben ze gewoon gelijk. Dit werkt ongetwijfeld. Bewonderenswaardig hoe eerlijk ze hierover zijn. Angst om de schone schijntrein te missen is een belangrijke marketingtool. Zo doorzichtig als bij de Duitse pooierbakkenfabrikant heb ik het echter zelden gezien.

Taboes

Taboes

Het laatste taboe. Vul het in bij Google en je krijgt ontelbare hits met allemaal weer een ander laatst taboe. NSB-kinderen, masturbatie, luiheid en zelfdoding bij ouderen, om de eerste vier te noemen. Misschien is de veelheid aan taboes zelf wel een taboe. In de eenentwintigste eeuw is alles onderhand toch wel zo’n beetje bespreekbaar? Niet dus.

Het zal ook wel een taboe zijn dan taboes een nut hebben. In die film met Jim Carry waarbij hij alleen nog maar de waarheid kan vertellen, zegt hij veel zeer ongemakkelijke dingen die je beter voor je kunt houden, maar die gewoon heel waar zijn en voor iedereen herkenbaar. Toch is wat het personage doet niet iets wat een mens doet. Dingen voor je houden is dat wel. Menselijk. Onbespreekbare zaken horen gewoon bij onze soort. Bij onze beschaving.

Omdat we als mensheid zulke goede onbespreekbare zaken wegstoppers zijn, hebben we wel een handicap. Sommige dingen hebben we namelijk zo goed weggestopt, dat haast niemand er echt meer naar durft te kijken. Een voorbeeld.

Op Facebook verscheen op mijn tijdlijn de volgende stelling: “Het is verboden om te bellen in de auto. Het is verboden om te roken in de kroeg. Het is verboden om zonder ID rond te lopen. Het is verboden om zonder autogordel te rijden. Maar een pedofielenvereniging kan niet verboden worden?” Iemand had dit erop gekwakt om zijn afkeer van pedofilie kenbaar te maken.

Het duurde niet lang voor het door duizenden werd gedeeld. Belachelijk vond iedereen het inderdaad. Zelf maakte ik een grote vergissing. Omdat ik het een wat ongefundeerde actie vond, reageerde ik met mijn mening. Ik reageerde op iemand die als reactie “waanzin” plaatste. Ik schreef:

“Zeker geen waanzin. De gevoelens van een pedo kun je “Taboes” verder lezen